صفحه 412

مسئله 133- يكى از گناهان بزرگ در اسلام كه دنيا و آخرت انسان را تباه مى‏كند غنا و موسيقى است، و قرآن شريف آن را موجب ضلالت و گمراهى، بلكه موجب استهزاء دين مى‏داند:

«وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرى‏ لَهْوَ الْحَديثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ يَتَّخِذَها هُزُواً اولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ مُهين»[1]

«و برخى از مردم كسانى هستند كه سخن بيهوده را خريدارند تا مردم را بى هيچ دانشى از راه خدا گمراه كنند، و راه خدا را به ريشخند گيرند، براى آنان عذابى خواركننده خواهد بود.»

و مراد از غنا در اينجا آن صوتى است كه شهوت‌انگيز و طرب‌انگيز باشد، چنان‌که مراد از موسيقى در اينجا آن آهنگى است كه شهوت‌انگيز و طرب‏انگيز باشد.

مسئله 134- مراد از شهوت‌انگيز و طرب‌انگيز نوعى است نه شخصى، به اين معنى كه اگر صوتى يا آهنگى براى عرف مردم شهوت‏انگيز و طرب‏انگيز باشد حرام است، گرچه براى‏ شخص خاصّى شهوت‏انگيز و طرب‏انگيز نباشد.

مسئله 135- لازم نيست موسيقى به‌واسطۀ آلاتى كه معدّ براى موسيقى است نظير دائره و تنبك و نى و تار و امثال اينها باشد، بلكه هر آهنگى كه شهوت‌انگيز و طرب‌انگيز باشد حرام است، گرچه به‌وسیله آلات معدّه نباشد، چنان‌که آهنگى كه شهوت‌انگيز و طرب‌انگيز نباشد و به‌وسیله آلات معدّه باشد، حرام نيست.

مسئله 136- ساختن آلات موسيقى و فروختن و خريدن آنها، بلكه نگاه‏دارى آنها، حرام است.

مسئله 137- نشستن در مجالس غنا و آهنگ‌هاى شهوت‌انگيز حرام، و شنيدن آنها حرام ديگر است، و بايد از آنجا خارج شود، مگر اينكه مفسده‏اى در خارج شدن او باشد كه قابل تحمّل نباشد.

مسئله 138- در حرمت غنا و موسيقى لازم نيست كه محتوى‏ نيز شهوت‌انگيز و طرب‌انگيز باشد، بلكه اگر محتواى آن، حتّى اشعار حكمت آميز و يا قرآن و مانند اينها باشد نيز حرام است.

صفحه 413

مسئله 139- رقصيدن و كف‌زدن كه شهوت‌انگيز و طرب‌انگيز باشد حرام، و فرقى نيست كه زن براى زن و يا مرد براى مرد و يا زن و مرد براى يكديگر باشد، و اگر زن و مرد نامحرم باشند حرمت مضاعف مى‏شود.

مسئله 140- مستحب است كسى كه گوش به غنا يا موسيقى داده است براى توبه از آن، غسل توبه كند و دو ركعت نماز توبه بخواند و بعد از آن توبه و استغفار و عذرخواهى از خداى متعال بنمايد، بلكه اين غسل و نماز براى توبه از هر گناهى مستحب است.